Agra

~~ ~~ ~~

(*For English scroll down)

8. Agra-Taj Mahal

Mina, ik heb het eindelijk ook gezien! De Taj!
Maar eerst over Agra zelf.
Na de problemen met de watervoorzieningen in de vorige stadje, Gwalior, waren we aan een beetje verwennen toe. Niet dat we het echt slecht hebben gehad, maar na weken onderweg waarin je je steeds afvraag wat er in de volgende hotel zal ontbreken (want er is altijd iets – harde bed, harde kussen, veel lawaai, deuren die niet goed sluiten, geen warm water of gebrek er aan, stroom die om de havenklap uitvalt), namen we een kamer net boven ons limiet. We hadden mazzel. Hotel Sakura is bezig zijn voorzieningen te upgraden en toen we aankwamen waren ze nog de laatste schroefjes aan het vast draaien in onze kamer. Wij mochten als eerste erin. Alles was nieuw – het bed, de meubilair, de badkamer. En zelfs een flat-screen televisie! Bovenaan de muren waren Rajastani patronen geschilderd. De aankleding was perfect. In de stad van de Taj Mahal voelde we ons de koning te rijk. Heerlijk! Oh wat was het warm water een verwennerij.
Agra is weer zo’n oude stad vol kronkelende wegen in de oude gedeelte. Ra-ra! Waar gingen we als eerste naartoe? Geraden – de ‘old-town’ bazaar. Het is trouw seizoen wat betekend dat het druk is in de winkels want er moet van alles ingekocht worden – sari’s, pakken, goud, schoeisel, meubels, huishoudelijke spulletjes. Het is een en al bezigheid, ook in de avonden. Wij hebben geprobeerd wat nachtopnames te maken om het jullie te kunnen laten zien (deels gelukt, kijk maar). Sommige zijn genomen vanuit de bovenste verdieping van een herenkleding winkel, waar Gerard vroeg of hij uit de raam van de voorraad ruimte mocht leunen. Hij, achter de toonbank naast de verkopers – ik, op een kruk geplaatst met een bakje thee. Mensen zijn zo lief!
In de stad en de omgeving zijn monumenten die de moeite waard zijn om te bezoeken. De Red Fort was in eerste instantie bedoeld puur als verdedigingspost maar werd later omgebouwd tot paleis. Een beetje oninteressant. We wilde weg totdat we in een gedeelte terecht kwamen waar de ruimtes zo rijkelijk versierd zijn dat je mond bijna openvalt. Er zitten een paar foto’s erbij van het mooie paleis en moskee in Fatehpur Sikri, 40km buiten de stad.
Maar niks gaat boven de Taj Mahal. De Taj (“het paleis van de liefde”) was gebouwd in 1631 als gedenkplaats door Sjah Jahan, die een gebroken hart had nadat zijn 2e vrouw overleed tijdens de geboorte van een van hun kinderen.
We moesten vroeg opstaan want de beste tijd om het te zien is bij zonsopgang en zonsondergang. Het was bewolkt, donker en koud. Voor het eerst sinds we in Agra aankwamen reden we over verlaten straten. Zelfs de fiets-riksjarijders waren nergens te zien. Maar toen we bij de ingang aankwamen stonden er al rijen mensen te wachten totdat de poort openging om precies 6:34 (zonsopgang); de rest wist ook wanneer ze er moesten zijn.
Ondanks de mistige weer is het een magisch gebouw. Op foto’s is het al mooi, en in het echt, met z’n schitterend witte marmer, nog mooier. Je blijft rondlopen, kijken, na een andere hoek lopen en weer kijken, uren lang. En het is bijzonder dat alle bezoeker zo rustig rondlopen (en geloof me, dat in India is bijzonder). We hebben zo’n 150 foto’s van gemaakt maar gelukkig zijn jullie gespaard gebleven en zijn het er 10 geworden!

~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~

8. Agra-Taj Mahal

I’ve finally seen the Taj Mahal!
But firstly a bit about Agra.
After the water shortage problems in the last city, Gwalior, we were ready to spoil ourselves. Not that we’ve had a bad run of it, but after weeks on the road you start to ask yourself which problems you’ll encounter in the next hotel (because there’s always something that’s uncomfortable, broken or missing – if the bed’s not hard the pillow is; or there’s a noisy road outside or generator next to the room; no hot water or no water at all; electricity that fails at the drop of a hat). So we took a hotel slightly above our budget. We were lucky. Hotel Sakura is renovating and they were just doing the finishing touches to our room when we arrived. We were the first to stay there. Everything was new – the bed and furnishings, the bathroom. And there was even a flat-screen television! The ceilings were painted with beautiful Rajasthani designs. The decorations were perfect. In the city of the Taj Mahal we felt a bit like royalty. Hmmm! And the hot water felt like pure luxury.
Agra is one of those cities with an old section full of small, windy roads. And you might just well guess where we headed straight for – right! The ‘old-town’ bazaar. At the moment it’s marriage season, so people are buying up all they need – saris, suits, gold, shoes, furniture, household articles. It’s bustling day and night. We tried our hand at night photography with our little digital cameras to give you all an idea of how it is (a couple came out reasonably okay, take a look). Some of the photos were taken from a men’s clothing shop where Gerard asked if he could lean out of their upstairs window. There he was perched behind the counter next to the salesmen clicking away while I was seated on a chair with the cup of tea they’d given me. People really are good to us.
In the city and surrounds there are several monuments that are worth the effort to visit. The Red Fort was initially built as fortress but later turned into a palace. Fairly uninteresting. We were ready to leave until we got to the part that was so beautifully decorated that your jaw almost drops. There are also a few photos of the beautiful palace and mosque of Fatehpur Sikri, 40km outside the city.
But nothing can outdo the Taj Mahal. The Taj (“the palace of love”) was built in 1631 by a distraught Shah Jahan as a memorial for his 2nd wife who died in childbirth.
To visit the Taj we had to get up early because the best time to see it is at sunrise and sunset. It was dark, cold and cloudy. For the first time since we were in Agra the roads were empty. Even the ever-present cycle rickshaws were nowhere to be seen. But when we got to the main entrance there were already rows of people lined up waiting for the gates to open at precisely 6:34 (sunrise); the rest also knew when to get there.
Despite the misty weather it’s a magical building. On any photos you see of it that’s obvious and in real life it’s even more beautiful, with its brilliant white marble. You just keep walking around looking, then going to another corner of the grounds looking from another viewpoint, and then on to another, hours on end. And one of the unusual things about being there is that everyone moves at a relaxed pace (and believe me, for India that is quite unusual). We took almost 150 photos but we’ve spared you all and pared it down to around 10!