sunabeda

3. Sunabeda (1 – 7 oktober)
(For English just scroll down.)

~~ ~~ ~~

SUNABEDA EN OMGEVING
We hebben de afgelopen week 1400 km rondom Sunabeda afgelegd met de auto. Veel gezien dus. De chauffeur Gupto is een schot in de roos, niet alleen een geweldige chauffeur, maar ook van oorsprong van een van de locale stammen. Met hem erbij hadden we toegang tot gebieden waar we anders niet zouden komen. Zo zijn we naar het dorp geweest van zijn schoonouders, konden we zien hoe ze op de traditionele manier potten maken en werden we hartelijk ontvangen, zoals door een oud vrouwtje die ons kwam bedanken: we waren ‘helemaal’ naar haar dorp gekomen. We zijn bij Haats (tribal markten) geweest, waar groenten, manden en andere eigen teelt en handgemaakte waren worden verkocht. Sommige mensen komen hiervoor uit afgelegen gebieden.
Bij een bergbeklimming achter een van de dorpen kwamen we steeds mensen tegen die van of naar hun hoger-gelegen dorpen liepen. Halverwege was het een verassing om een winkel/ eethutje te vinden waar ze kon uitrusten voordat ze verder gingen.
De honing van de bijenkorven langs de weg kon niet verser. En Gerard vond de koeienbellen van een langslopende kudde zo mooi dat hij er een paar mocht kopen.
Er waren een aantal mensen die zich behoorlijk hadden ingezet om onze bezoek makkelijker te maken. We zijn dus ook veel op bezoek geweest om hen te bedanken. Op het laatst zouden we langs het kantoor van een ervan gaan; toen we aankwamen werden we de raadskamer binnengesluisd waar er op dat moment een raadsvergadering gaande was. We hadden het gevoel dat we er niet moesten zijn maar geen van allen vond het vreemd. Een paar woorden, een bakje thee en een foto’tje maakte ze gelukkig.


~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~

SUNABEDA AND SURROUNDS:
Over the past week we’ve driven 1400 km around the Sunabeda/ Koraput region. So we’ve seen a lot. The driver, Gupto, was a real find, not only because he’s a fantastic driver, but is from one of the local tribes. He has distinctive aboriginoid features seen in a lot of the tribal peoples here. Because of him we were able to go to places we’d otherwise never get to. Like the village of his in-laws, where an old lady thanked us for taking the trouble to come ‘all the way’ to her village, and where we saw them making clay pots in the traditional manner. We’ve been to a few different Haats (tribal markets), where veggies, baskets and other home-grown and homemade things are sold. Some people come from remote areas to attend the Haat.
On a hill climb behind one of the villages we passed quite a lot of people on the small paths going to and fro from their villages higher up the hillside. Halfway up we were surprised to find a shop/ food hut where they could stop to rest on the way.
The honey sold on the roadside couldn’t have been any fresher, seeing the beehives just behind the stall. And Gerard liked the cow bells of a passing herd so much that he was allowed to buy a pair.
A number of people had done quite a lot to make sure that our stay would run without a hitch, so we did a lot of visiting during the week. Had some tasty snacks and many cups of delicious chai (tea), especially the spicy masala chai. One of the last visits was to be to the office of one of Jayanta’s friends. When we turned up we were ushered into the Council Chambers where the Councillors were meeting. Strange situation. We both had the feeling that we shouldn’t be there but no one seemed phased. We exchanged a few words with them, drank some cup of tea and took a photo, and they happily returned to business.