Jaipur
Door: ~~~~~~
Blijf op de hoogte en volg Gerard & Alice
20 November 2010 | India, Jaipur
~~ ~~ ~~
(*For English scroll down)
11. Jaipur
Woensdag de 17e gingen we terug naar de schone stad van Jaipur waar we al een nachtje hadden doorgebracht onderweg naar de kamelenmarkt. De hoofdstad van Rajasthan, dat voor de helft een woestijnstaat is, is een verademing vergeleken met sommige grote steden. Om te beginnen, weer zo’n fijn hotel. Deze heeft als voorbeeld gestaan voor de schitterende kamer die we in Agra hadden. Overal dezelfde Rajasthani schilderkunst, mooi aangekleed, kleinschalig, en als het mogelijk is, is de keuken een van de beste tot nu toe (behalve dan bij de familie). Tja, we hebben toch wat met lekker eten.
De stad heeft een rijke verleden; je ziet de sporen ervan nog in de gerestaureerde gebouwen, waarbij je wegdroomt over het leven van de maharadja’s van eeuwen geleden, en in de ruines, die je nog verder laat dromen. Zoals in Amber Fort, die vanaf de heuvelrug over Jaipur uitkijkt. Hier kan je de weg kwijt raken in de ontelbare ruimtes (misschien wel honderd kamers). De ontvangst kamer is rijk versierd met kleine spiegeltjes over de hele muren en plafonds. Of bij een van de paleizen van Jaipur zelf, waar de vier poorten van een binnenplaats overdadig maar mooi beschilderd zijn, elk met de thema van een van de seizoenen. In een deel van dit paleis woont nog steeds een afstammelingen van een van de maharadja’s.
Het leven van de stad draait om de Old City met zijn getinte muren die het gebied omcirkelen. In de 19e eeuw werd de hele stad roze geschilderd (de kleur van gastvrijheid) om een toenmalig Britse prins te verwelkomen. Het heet dan ook, toepasselijk, ‘Pink City’ (de Roze Stad). Het is ongelooflijk bruisend, heerlijk. Normaal is het een drukke bedoeling maar toen wij er een keer in de spits probeerde doorheen te crossen was het gewoon een gekrioel van auto’s bussen mensen en dieren. De wilde riksjarijder deed alsof hij bij de kermis in een botsauto zat en met z’n gekke lach leek hij uit het spookhuis te komen.
De stilte in de storm is het museum. Je kan er uren in rondlopen tussen de tribal-waren, de rijke tekeningen en textielen en langs de grootste sitar die ik ooit gezien heb.
Buiten de poorten van de oude stad zijn er bedelaars, puinruimers, veel mensen die aan de onderkant leven. Twee daarvan waren jonge meisjes die we een hapje eten hadden aangeboden bij een straatkraampje. Voordat we het wisten werden het er zes die hun magen aan het vullen waren. En er holde nog een paar achteraan.
We hebben de dagen verder gevuld gezeten in winkeltjes – een parfumerie waar we amber konden krijgen (het rook zo lekker dat je er niet voorbij kon lopen), en 2 uur lang met de eigenaar bakjes thee dronken en praatjes maakte. Of de kraam met kantoor en schriftbenodigdheden. We hadden alleen plakband nodig. Een uur later na een bezoek aan de tempel (om de toilet te gebruiken) gingen we verder.
~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
11. Jaipur
Wednesday the 17th we went back to the clean city of Jaipur where we’d already spent a night on the way to the camel fair. The capital of Rajasthan, where half of the state is desert, is a breath of fresh air compared to most large cities. To start with we were lucky to have another great hotel. This one was the inspiration for the fantastic room we had at Agra. The same Rajasthani painted ceilings and walls, well decorated, homely and, if possible, one of the best kitchens up till now (besides the family of course).
The city has a rich past; you can see traces of it in the restored buildings where you can easily dream away about the lives of the maharajas of centuries ago, and in the ruins that let you dream on. Like Amber Fort, perched on the hilltop looking over the city. You could lose your way in the endless rooms (maybe as many as a hundred). The walls and ceilings of the reception room are richly inlaid with small mirrors. Or at the Jaipur palace, where each of the 4 gates of the courtyard are decorated to represent the different seasons. Descendants of the maharaja still live in the palace just beyond this point.
Life in Jaipur centres around the Old City with its tinted walls that circle the area. In the 19th century the whole city was painted pink, the colour of hospitality, to welcome the then Prince of Wales. It takes a bit of getting used to but it grows on you. It’s fittingly called ‘Pink City’. It’s amazingly lively, incredible. At any time it’s really busy but when we tried to pass through it in rush hour it was like a seething mass. Our wild rickshaw driver was enjoying himself. He seemed like a dodgem-car driver and his mad laugh made him look like he came from the haunted house.
They eye of the storm has to be the museum, where you can roam around for hours between the tribal wares, the beautiful ancient drawings and fabrics and past the biggest sitar I’ve ever seen.
Outside the Pink City gates there are the usual beggars and rubbish collectors (picking up anything usable from the ground). People living on the downside of life. Two of these were young girls who we offered a bite to eat at a street stall. Before we knew it there were 6 of them filling their bellies and more running our way.
We filled the rest of our days sitting in shops – a perfume-seller where we were able to buy amber (it smelt so good we couldn’t walk past it), and spent 2 hours sipping tea and chatting. Or the office supply stall. We only needed a roll of tape. An hour later after a visit to the temple (to use the toilet) we were on our way again.
(*For English scroll down)
11. Jaipur
Woensdag de 17e gingen we terug naar de schone stad van Jaipur waar we al een nachtje hadden doorgebracht onderweg naar de kamelenmarkt. De hoofdstad van Rajasthan, dat voor de helft een woestijnstaat is, is een verademing vergeleken met sommige grote steden. Om te beginnen, weer zo’n fijn hotel. Deze heeft als voorbeeld gestaan voor de schitterende kamer die we in Agra hadden. Overal dezelfde Rajasthani schilderkunst, mooi aangekleed, kleinschalig, en als het mogelijk is, is de keuken een van de beste tot nu toe (behalve dan bij de familie). Tja, we hebben toch wat met lekker eten.
De stad heeft een rijke verleden; je ziet de sporen ervan nog in de gerestaureerde gebouwen, waarbij je wegdroomt over het leven van de maharadja’s van eeuwen geleden, en in de ruines, die je nog verder laat dromen. Zoals in Amber Fort, die vanaf de heuvelrug over Jaipur uitkijkt. Hier kan je de weg kwijt raken in de ontelbare ruimtes (misschien wel honderd kamers). De ontvangst kamer is rijk versierd met kleine spiegeltjes over de hele muren en plafonds. Of bij een van de paleizen van Jaipur zelf, waar de vier poorten van een binnenplaats overdadig maar mooi beschilderd zijn, elk met de thema van een van de seizoenen. In een deel van dit paleis woont nog steeds een afstammelingen van een van de maharadja’s.
Het leven van de stad draait om de Old City met zijn getinte muren die het gebied omcirkelen. In de 19e eeuw werd de hele stad roze geschilderd (de kleur van gastvrijheid) om een toenmalig Britse prins te verwelkomen. Het heet dan ook, toepasselijk, ‘Pink City’ (de Roze Stad). Het is ongelooflijk bruisend, heerlijk. Normaal is het een drukke bedoeling maar toen wij er een keer in de spits probeerde doorheen te crossen was het gewoon een gekrioel van auto’s bussen mensen en dieren. De wilde riksjarijder deed alsof hij bij de kermis in een botsauto zat en met z’n gekke lach leek hij uit het spookhuis te komen.
De stilte in de storm is het museum. Je kan er uren in rondlopen tussen de tribal-waren, de rijke tekeningen en textielen en langs de grootste sitar die ik ooit gezien heb.
Buiten de poorten van de oude stad zijn er bedelaars, puinruimers, veel mensen die aan de onderkant leven. Twee daarvan waren jonge meisjes die we een hapje eten hadden aangeboden bij een straatkraampje. Voordat we het wisten werden het er zes die hun magen aan het vullen waren. En er holde nog een paar achteraan.
We hebben de dagen verder gevuld gezeten in winkeltjes – een parfumerie waar we amber konden krijgen (het rook zo lekker dat je er niet voorbij kon lopen), en 2 uur lang met de eigenaar bakjes thee dronken en praatjes maakte. Of de kraam met kantoor en schriftbenodigdheden. We hadden alleen plakband nodig. Een uur later na een bezoek aan de tempel (om de toilet te gebruiken) gingen we verder.
~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~
11. Jaipur
Wednesday the 17th we went back to the clean city of Jaipur where we’d already spent a night on the way to the camel fair. The capital of Rajasthan, where half of the state is desert, is a breath of fresh air compared to most large cities. To start with we were lucky to have another great hotel. This one was the inspiration for the fantastic room we had at Agra. The same Rajasthani painted ceilings and walls, well decorated, homely and, if possible, one of the best kitchens up till now (besides the family of course).
The city has a rich past; you can see traces of it in the restored buildings where you can easily dream away about the lives of the maharajas of centuries ago, and in the ruins that let you dream on. Like Amber Fort, perched on the hilltop looking over the city. You could lose your way in the endless rooms (maybe as many as a hundred). The walls and ceilings of the reception room are richly inlaid with small mirrors. Or at the Jaipur palace, where each of the 4 gates of the courtyard are decorated to represent the different seasons. Descendants of the maharaja still live in the palace just beyond this point.
Life in Jaipur centres around the Old City with its tinted walls that circle the area. In the 19th century the whole city was painted pink, the colour of hospitality, to welcome the then Prince of Wales. It takes a bit of getting used to but it grows on you. It’s fittingly called ‘Pink City’. It’s amazingly lively, incredible. At any time it’s really busy but when we tried to pass through it in rush hour it was like a seething mass. Our wild rickshaw driver was enjoying himself. He seemed like a dodgem-car driver and his mad laugh made him look like he came from the haunted house.
They eye of the storm has to be the museum, where you can roam around for hours between the tribal wares, the beautiful ancient drawings and fabrics and past the biggest sitar I’ve ever seen.
Outside the Pink City gates there are the usual beggars and rubbish collectors (picking up anything usable from the ground). People living on the downside of life. Two of these were young girls who we offered a bite to eat at a street stall. Before we knew it there were 6 of them filling their bellies and more running our way.
We filled the rest of our days sitting in shops – a perfume-seller where we were able to buy amber (it smelt so good we couldn’t walk past it), and spent 2 hours sipping tea and chatting. Or the office supply stall. We only needed a roll of tape. An hour later after a visit to the temple (to use the toilet) we were on our way again.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
